Hepimiz birer hırsızız. Neden mi?
-Mutlaka birinin zamanını çalmışızdır.
-Mutlaka birinin kalbini çalmışızdır.
-Mutlaka birinin düşündükleri kendi düşüncelerimiz olmuştur.
-Mutlaka, birine kötü düşüncelerimizi dolaylı dolaysız yollardan ileterek enerji kaynaklarını tüketmişizdir.
-Mutlaka, sadece kendi içimizi boşaltmak adına karşımızdakinin dünyasını allak bullak etmişizdir.
Eğer bunlardan birini bile ben yapmadım diyorsanız “sizi buradan tebrik ediyorum ve diyorum ki siz mükemmel biri olmalısınız.’’
Duygu yapımızı gösteren bir alet icat etmiş olsalardı, kimse kendini görmek istemezdi… kıskançlıklarını, yalanlarını… derin acılarını… nefretlerini… çıkar sevgilerini… hiçbir şeyini görmek istemezdi…
Kalbini dinle, zihninle sorgula, aklına sor. Şayet aklının ve zihninin istediğini kalbin onaylıyorsa (sıkıntı yaratmadan) bu bir doğru karardır. Aldığın kararla iç sıkıntısı hissediyorsan o karar doğru bir karar değildir, yeniden düşün.
Kalp gerçek duygular ile doyurulmadığı sürece, nereye giderse gitsin açtır.
