Çocuktum, daha Nazilli’deydik, babamın arazi görevi için… Açık hava sineması, mevsim yaz. Barbra, bir esir hizmetçi kız. İri yarı bir avcının kölesi… Kaçar. Ayı vardır ormanda, yalnızdır, ayıya benzeyen o dev adam gelir sonra, hangisine sığınmalıdır? Üstelik dilsizdir Barbra. Kar, kış kıyamet bir filmdi. Çıktığımda annem de ben de birbirimize sarılmıştık sıkıca. Aslında ben sığındım onun kolunun altına. O korkutucu sahnelerden konuşmuştuk. Hiç unutmamıştım o filmi. Anneye sığınmak ve o film birbirine yapışıp kaldı hafızamda hep.
